'Het centrum was voor mij het lijntje naar meedoen aan de normale maatschappij'

Monique / Gast Centrum voor leven met en na kanker

Toen Monique 8 jaar geleden de diagnose borstkanker kreeg, was ze heel stellig: ‘de arts vertelde dat ik hier niet dood aan zou gaan dus wilde ik geen nare emoties toelaten. Die leveren immers niks op. Mijn plan was: focus op de behandelingen en daarna weer verder met mijn leven. Toen wist ik nog niet dat het pas echt zwaar zou worden zodra de behandelingen achter de rug waren.’

 

‘Tijdens het douchen ontdekte ik een knobbeltje in mijn borst. Ik had al eerder een cyste gehad dus ging er vanuit dat dit er weer een was. Na een paar dagen toch maar even langs de huisarts gegaan en die stuurde me door. Toen de arts me na het onderzoek en de punctie vertelde dat het kanker was, was mijn eerste vraag: “Ga ik hier dood aan?”. De arts zei van niet, want mijn oksels voelden goed dus het was prima te behandelen. Ik ging er heel praktisch in en dacht: niet ingewikkeld doen, dit zou maar een kort durend onderdeel van leven zijn.’

Donald Duck
‘Tijdens de chemo nam ik de Donald Duck mee en las alle flauwe moppen voor aan mijn partner. Daar zaten we dan samen te lachen in het ziekenhuis. Ik hield de focus op de dingen waar ik blij van werd. Daar had ik namelijk nog wel controle over. Dat was een hele bewuste keuze. Ik had veel last van bijwerkingen tijdens de behandelingen. Zoals extreme vermoeidheidsklachten en extreme smaakverandering. Daardoor ben ik bijna 30 kilo afgevallen in die periode.

De datum van de allerlaatste behandeling stond met uitroeptekens in mijn agenda. Daarna zou ik weer verdergaan met mijn leven. Maar toen begon het eigenlijk pas. Ik was nog zo ziek dat ik mijn leven gewoon niet kon oppakken hoe graag ik dat ook wilde. Zaken als aankleden, luisteren en praten waren me zelfs te veel.’

 

‘Na de behandelingen werd het pas echt zwaar’

 

IPSO centrum
‘Het advies was rustig aan doen. Maar thuisblijven maakt je wereld zo klein. Ook het contact met gezonde mensen die op bezoek kwamen was lastig. Zij zeiden telkens dat ik er zo goed uitzag, maar van binnen voelde ik me zo ontzettend moe. Ik moest continu mijn grenzen bewaken en uitleggen dat ik over 5 minuten graag af wilde ronden. Dit was heel lastig, want je wilt mensen niet wegsturen. Je bent juist zo blij met hun bezoek.

Het centrum in Zwolle, nazorgcentrum IntermeZZo, heeft mij enorm geholpen. Ik nam daar deel aan de yogalessen. Zo fijn om voor de verandering niks uit te hoeven leggen. Iedereen daar weet waar je doorheen gaat. Door in lesverband bezig te zijn hoefde ik het niet alleen te doen. Het centrum was voor mij echt het lijntje naar meedoen aan de normale maatschappij. Ik was heel ongelukkig geweest als IntermeZZo er niet was geweest. Zij kijken heel individueel naar wat heb je nodig, wat levert het je op en hoe helpen we je de regie te houden over het stukje leven waar je nog wel invloed op hebt. Precies waar ik behoefte aan had.’

Angst voor terugkeer
‘Of ik bang ben dat de ziekte terugkomt? Als je me dit een of twee jaar na de diagnose had gevraagd had ik gezegd van niet. Maar inmiddels is mijn vader overleden aan blaaskanker en is mijn zusje op dit moment erg ziek door uitgezaaide borstkanker dus de angst zit er goed in. Ik hoop wel dat ik de angst de baas kan worden. Het stemmetje in mijn hoofd zegt dat angst een nutteloze raadgever is en dat het om het hier en nu gaat dus ik hoop dat dit stemmetje de overhand krijgt op mijn gevoel. Mijn lichaam probeer ik weer meer te vertrouwen, maar dit is dubbel.’

Zingeving
‘Vanaf het moment van de diagnose heb ik heel erg geprobeerd om hier op een gezonde manier mee om te gaan. Om de kanker niet de baas te laten zijn. Als ik blij wil zijn, dan mag dat ook. Dus in die zin is de zingeving niet veranderd. Ik ben altijd al met zingeving bezig geweest en dit hele traject heeft daar nog meer de focus op gelegd. Ik wil mijn leven niet halfslachtig leiden of hierdoor laten verpesten. Wat mij erg geholpen heeft en wat ik anderen mee wil geven: verzin een motto voor jezelf en prent dat in je hoofd en probeer jezelf daaraan te herinneren. Mijn motto is: Als je het leuker kan maken, doe dat dan.

Natuurlijk word je van je sokken geblazen door kanker en voel je je vaak niet goed, dat is oké hier mag je in bewegen. Wat ik ook erg fijn vond was de oncologische massage die ik kreeg tijdens de chemo’s. Hierdoor bleef ik mezelf als één geheel voelen en hoorde mijn lichaam nog steeds bij mij. Een echte aanrader. Niemand komt ongeschonden uit het ziekteproces weet ik nu, maar door je eigen keuzes te maken en de regie te nemen, blijf je wel zelf aan het roer staan.’

Lees ook het verhaal van

‘We wilden dat mensen na een bezoek lichter naar huis gingen’

-

De IPSO centra zijn opgericht vanuit het hart. Bijvoorbeeld omdat men zelf geconfronteerd werd met kanker en een plek miste om te reflecteren en even te ontsnappen aan de medische molen. Zo nam Lily Nieuwenhuizen in 2007 het initiatief om het Centrum voor leven met en na kanker in Nieuw-Vennep op te richten. In dit […]

Anita Wesselius

-

De 4500 vrijwilligers zijn het goud van de IPSO-huizen. De ondersteuning die zij bieden komt recht uit het hart en heeft voor henzelf ook betekenis.

Armand Winthagen

-

Een veelgehoord misverstand over het Centrum voor leven met en na kanker is dat het vooral heel verdrietig en zwaar op de hand is. Niets is minder waar.

Ayten Tastan

-

Toen Ayten in 2009 de diagnose borstkanker kreeg heeft ze een hele lange weg moeten gaan om een luisterend oor te vinden. Het ziekenhuis had geen tijd, in haar omgeving was praten over ziek zijn taboe. Nu is ze vrijwilliger bij Anna’s huis.

Bep Kalse

-

In 2019 betrof 65% van de nieuwe kankergevallen mensen met een leeftijd van 65 jaar of ouder. Veel van de gasten van de IPSO centra vallen ook in deze leeftijdscategorie. Zo ook Bep Kalse (74). In 2015 kreeg zij de diagnose borstkanker. Bep: ‘Het IPSO centrum hielp mij de eenzaamheid te doorbreken’.

Bernardien

-

Bernardien is getrouwd met Hans die prostaatkanker heeft. ‘Hans heeft ontzettend veel steun aan het lotgenotencontact bij het Centrum voor leven met en na kanker. Als hij thuiskomt dan straalt hij. Dat geeft mij lucht, want dan hoef ik niet op te boksen tegen een man die wat somber is, want dat kan best zwaar zijn.’

Bidjai en Lilian willen mensen uit niet westerse-cultuur stimuleren opener te zijn over kanker

-

Bidjai Rangoe en zijn partner Lilian Bakas zijn beiden geboren in Suriname, maar opgegroeid in Nederland. Zo’n twee jaar geleden kreeg Bidjai de diagnose kanker. Bidjai en Lilian vertellen hoe het is om te leven met kanker in de Surinaams-Hindoestaanse cultuur. ‘Er rust een taboe op praten over kanker.’ Bidjai (58) kreeg ongeveer twee jaar […]

Bram

-

Bram stond volop in het leven toen hij op zijn werk onwel werd. De oorzaak bleek een agressieve hersentumor. Na een intensief behandeltraject was de tumor geslonken. Maar helaas is de tumor weer gaan groeien en zijn ze weer gestart met een nieuwe behandeling. ‘In het centrum leerde ik om over mijn kanker te praten’.

Cynthia en Cecilia

-

Cynthia en Cecilia leerden elkaar kennen in centrum Scarabee in Leiden. Sindsdien delen ze heel veel met elkaar en dat helpt hen enorm.

Daphne de Roode

-

In het ziekenhuis leveren we veel technische, hoogwaardige zorg. Maar als de behandelingen voorbij zijn vallen patiënten in een soort gat.

Dennis, Imke en Jente

-

Drieënhalf jaar geleden werd het leven van Dennis en zijn twee dochters Imke (10) en Jente (5) totaal veranderd door de diagnose kanker van hun vrouw en moeder Maaike. De wereld van het jonge gezin stond op zijn kop. IPSO centrum Pisa heeft ze enorm geholpen.

Elly Eeken

-

In 2014 zeiden de artsen: “We kunnen u niet meer beter maken”. Ik had een groot gezwel in mijn nier en later ook uitzaaiingen in mijn longen.

Gabriël Paardekooper – radiotherapeut-oncoloog Isala Ziekenhuis

-

‘Door de toenemende complexiteit in de oncologische zorg en het zo efficiënt mogelijk houden van de ziekenhuiszorg, komt de zachte kant soms onder druk te staan. Als iemand aan het eind van het consult in huilen uitbarst, zit de volgende patiënt al te wachten. Hierdoor kunnen artsen vaak niet de tijd en aandacht nemen die […]

Gerbera

-

Gerbera geeft sinds een paar maanden op vrijwillige basis yogalessen bij het IPSO centrum in haar buurt.

Hans Scheltema – uroloog Tergooi MC

-

‘De gezondheidszorg gaat in kwantitatieve en kwalitatieve zin tekort schieten als je bedenkt dat mensen steeds ouder worden. Want hoe ouder, hoe meer kankerzorg. Maar ook hoe meer multiproblematiek. Er hebben dus steeds meer mensen zorg nodig, maar de capaciteit van het ziekenhuis neemt niet toe en ook de behandelingen worden steeds duurder. Wij zien […]

Interview Johanne Bloemen – oncologisch chirurg Catharina Ziekenhuis

-

‘Psychosociale zorg is onmisbaar. Na de diagnose komt de patiënt in een traject met intensief ziekenhuisbezoek en zit volledig in de doe-modus. In deze fase merk je dat mensen hun gevoel tijdelijk kunnen parkeren om alles te doorstaan. Als dit achter de rug is, gebeurt het niet zelden dat patiënten  in een zwart gat belanden. […]

Kenneth Bos

-

De gevolgen van mijn ziek zijn, gaan nooit helemaal weg. Wat mij veel geholpen heeft bij het weer op de rit krijgen van mijn leven? De bezoeken aan centrum Huis aan het Water.

Masja

-

Ik was op zoek naar mensen van mijn leeftijd die net als ik niet meer beter worden en een gezin hebben met puberdochters. Ik kwam terecht bij het Centrum voor leven met en na kanker in Zwolle. Het voelde als een warm bad. De mensen die er werken zijn opgeleid om goede gesprekken te voeren. We praten over ziek zijn en hoe je dat combineert met een gezin. Ook krijg ik goede adviezen over wat ik kan doen om actief en fit te blijven.

Mieke

-

Mieke is al 13 jaar vrijwilliger bij het centrum in Almere en is naast gastvrouw begeleider van de activiteiten Crea en Mandala.

Mirjam

-

Een hersentumor veranderde het leven van Mirjam (51) van de een op andere dag. Maar niet alleen dat van haar. Ook op haar man en dochter had het een enorme impact. ‘Je bent nooit de enige met kanker. Vanaf de diagnose had mijn hele gezin het.’

Oprichter centrum Fred en Hilde Lindhout

-

Fred en Hilde Lindhout besloten hun pensioen zinvol te besteden en begonnen in 2002 met de voorbereidingen voor het oprichten van een centrum voor mensen die leven met en na kanker. ‘We vonden dat mensen die met kanker geconfronteerd worden een plek moesten krijgen waar ze begrepen worden en bij wijze van spreken 20x hun verhaal mogen vertellen.’

Oprichters centrum Jaap Boer en Christa Jongkind

-

Elk IPSO centrum heeft een bijzonder verhaal en is opgericht vanuit het hart. Zo ook Sigrid’s Garden in Emmen. Nadat Sigrid op 27-jarige leeftijd overleed aan kanker besloten haar ouders Jaap Boer en Christa Jongkind een IPSO centrum op te richten.

Petra

-

Petra is vrijwilliger bij het Toon Hermans Huis Amersfoort, maar tegelijkertijd vrijwilliger bij Stichting Droomdag. Hoe combineert zij deze twee vrijwilligersbanen?

Reshma Waasdorp

-

Het gaat net te ver om te zeggen dat de mensen van het centrum familie zijn, maar het komt dicht in de buurt. Het warme bad dat ik daar voelde heeft me zo goed gedaan.

Roelie

-

10 jaar geleden stapte Roelie de Weerd (80) als gastvrouw binnen bij het Toon Hermans Huis in Amersfoort. Nog altijd zet ze zich met plezier in voor het Centrum voor leven met en na kanker. ‘Door mijn eigen ervaring als nabestaande begrijp ik wat de gasten meemaken.’

Samenwerking Bravis ziekenhuis

-

Het Oncologie Centrum van het Bravis ziekenhuis (Roosendaal) en de bij IPSO aangesloten centra De Rose-Linde (Roosendaal) en Het Getij (Bergen op Zoom) .

Samenwerking Erasmus MC

-

Het Erasmus MC Kanker Instituut vindt het belangrijk om gedurende een ziekteproces, en daarna, alle vragen die er leven na de diagnose kanker beantwoord te krijgen.

Samenwerking Isala Ziekenhuis

-

Een mooi voorbeeld is de samenwerking tussen Isala en het bij IPSO aangesloten Nazorgcentrum IntermeZZo in Zwolle.

Samenwerking Noordwest Ziekenhuisgroep

-

Er wordt op steeds grotere schaal samengewerkt tussen ziekenhuizen en IPSO inloophuizen. Zo ook tussen Noordwest Ziekenhuisgroep en Centrum voor leven met en na kanker ’t Praethuys.

Samenwerking Spaarne Gasthuis

-

Vanaf de ontwikkeling van het Oncologiecentrum is Adamas Centrum voor leven met en na kanker betrokken geweest bij de invulling van de psychosociale ondersteuning van patiënten en naasten.

Sander de Hosson – longarts Wilhelmina Ziekenhuis Assen

-

‘Een ongeneeslijke ziekte zoals kanker en de medische behandeling kan het leven ingrijpend verstoren. In het ziekenhuis ligt de focus veelal op het somatische vlak. Deels is dit terecht want mensen met kanker hebben pijn of benauwdheid. Maar we weten ook uit de vele studies dat de klachten die mensen kunnen hebben vaak heel erg […]

Theo

-

Bij het Centrum voor leven met en na kanker ontdekte Theo van Kaam (76) tussen de vrouwelijke medegasten zijn passie en talent voor schilderen. Wekelijks maakt hij er het ene naar het andere kunstwerk. ‘Door dit te doen, kan ik me goed ontspannen en vergeet ik de minder prettige dingen.’

Wilma

-

Wilma kreeg tot 3 keer toe kanker. Eerst borstkanker in 2017 en toen blaaskanker in 2018 en 2019. Toen begin dit jaar opnieuw borstkanker werd vermoed, wist ze: ik heb psychologische hulp nodig. En die hulp vond ze bij het Centrum voor leven met en na kanker.

Yvonne van Biezen

-

Yvonne van Biezen (53) is gastvrouw bij Adamas Centrum voor leven met en na kanker. Een dagdeel in de week biedt ze een luisterend oor, tijd en aandacht aan de gasten. “Ik haal ontzettend veel voldoening uit het echte contact met de gasten.” 

Meld je aan voor onze nieuwsbrief

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief en ontvang regelmatig het laatste nieuws.